Stikstof is een belangrijke bouwstof voor alle leven op aarde. Stikstof is op zichzelf niet gevaarlijk, maar we hebben er te veel van. En dat komt door onze manier van leven. Schadelijke stikstofverbindingen slaan als voedingsstof neer in de natuur en verstoren zo het evenwicht.  

Eigenlijk geven we ons water en onze bodem elke dag veel te veel voedingsstoffen. Gevolg? De biodiversiteit neemt af. In een rap tempo verliezen we bijzondere planten- en diersoorten. Die uitsterving is onomkeerbaar. Omdat de natuur de basis is van onze voedselproductie en leefomgeving, brengt te veel stikstof onze gezondheid en ons welzijn in gevaar.  

Brabant is een provincie met veel inwoners, bedrijvigheid, verkeersbewegingen én de hoogste veedichtheid van Nederland. Tegelijkertijd koesteren we een rijkdom aan waardevolle Brabantse natuur. Natuur waarin de biodiversiteit onder druk staat door onder andere te veel stikstof. 

Beschermde Natura 2000-gebieden

Volgens de Europese Habitatrichtlijn is Nederland verplicht om de natuur in 162 Natura 2000-gebieden te beschermen. 21 van deze Natura 2000-gebieden liggen in Brabant, 17 daarvan zijn stikstofgevoelig. De Natura 2000-gebieden zijn ooit geselecteerd met oog op de biodiversiteit: het aantal dier- en plantensoorten in Europa neemt af. Deze gebieden hebben allemaal specifieke soorten waarvan is afgesproken dat ze in Europa niet verloren mogen gaan. 

Oorzaken stikstof

Het stikstofprobleem heeft niet één oorzaak. Er is ook niet één oplossing. Zolang verbrandingsprocessen verbonden zijn aan onze productiewijzen zal stikstof onderdeel uitmaken van onze leefomgeving. Op depositie (neerslag) vanuit het buitenland, een substantiële bron, hebben we bovendien slechts zeer beperkt invloed. Daarnaast is helder dat de veehouderij in Brabant een belangrijk aandeel levert in stikstofemissie (uitstoot). Dat is ook de reden waarom deze sector de komende jaren stevige stappen zet op de weg naar verduurzaming, mede ingegeven door strengere regelgeving voor stalemissies dan elders in Nederland. Maar met enkel die maatregelen zijn we er niet. We moeten komen tot een systematiek van geven en nemen van ruimte waaraan alle sectoren evenwichtig bijdragen en die ervoor zorgt dat natuur en economie met elkaar in balans komen.